Bahama Mama's
(Gepost vanuit de Bahama's in het e-dagboek van Peter)
Dat de Bahama Eilandengroep vroeger een Engelse kolonie was, werd mij pas duidelijk toen ik oude postzegels tegenkwam met daarop het -toen nog jonge- hoofd van Queen Elizabeth. Dat verklaarde in ieder geval ook het feit dat men links van de weg rijdt. Verder is er helemaal niets Engels aan de Bahama's. Althans niet aan het eiland waar wij van 23 tot 27 juni 2003 onze vakantie hebben doorgebracht: Grand Bahama Island (hoofdstad: Freeport).
De Amerikaanse cultuur lag er echter wél bovenop. Met name het hoge serviceniveau was soms beschamend voor een Hollander. Iedereen wil je koffer dragen, of je taxi spelen, of je koffie bijvullen of écht weten hoe het vandaag met je gaat. Ik voelde mezelf echt een botterik als ik alleen maar op zijn 'school engels' antwoordde "Fine, thank you". Later merkte ik dat een lachend "Aaaaalrrrright" prima volstaat (en een fooi natuurlijk).
Over Hollanders gesproken, die zijn we er niet tegengekomen. Alleen maar blanke Amerikanen die kwamen gokken in het casino of zwarte Amerikanen die voor de diverse Gospel conferenties waren overgevlogen. Bleef dus verder over: twee Maassluisers en de plaatselijke bevolking. De mannelijke inwoners van Freeport hadden allen iets weg van Morgan Freeman en de dames leken bijna allemaal op een Bill Cosby van 240 kilo.
One million gallons
Op een eigen cultuur heb ik hen niet kunnen betrappen. Dat is ook niet verwonderlijk: we zaten immers in een resort met een casino, golfbaan en een zwembad van 'one million gallons of water with sandbeaches'. Wat we van buiten het resort hebben meegekregen had het veel weg van Jamaica. Het weer schijnt er in ieder geval geweldig te zijn, maar het leek erop dat wij het slechte weer vanuit Florida hadden meegenomen!
Het casino hebben we uit financiële zelfverdedigingsoverwegingen maar niet bezocht. De golfbaan des te meer. We kregen privé-les van Chris, een zogenaamde 'pro'. Het kwam erop neer dat hij ervoor zorgde dat de golfwinkel 's-ochtends open ging en dat hij de rest van de dag mocht doorbrengen op de 18 holes. Na twintig jaar spelen had dat ook wel zijn vruchten afgeworpen want Chris kon het niet alleen leuk vertellen, maar ook erg goed demonstreren.
Tot slot de titel van dit stukje? Nee, 'Bahama Mama's' slaat niet op de diverse Bill Cosby's van het eiland, maar over de lokale cocktail. Tóch een stukje eigen cultuur dus, vermengd met rum en kokos!
Jim
Dat de Bahama Eilandengroep vroeger een Engelse kolonie was, werd mij pas duidelijk toen ik oude postzegels tegenkwam met daarop het -toen nog jonge- hoofd van Queen Elizabeth. Dat verklaarde in ieder geval ook het feit dat men links van de weg rijdt. Verder is er helemaal niets Engels aan de Bahama's. Althans niet aan het eiland waar wij van 23 tot 27 juni 2003 onze vakantie hebben doorgebracht: Grand Bahama Island (hoofdstad: Freeport).
De Amerikaanse cultuur lag er echter wél bovenop. Met name het hoge serviceniveau was soms beschamend voor een Hollander. Iedereen wil je koffer dragen, of je taxi spelen, of je koffie bijvullen of écht weten hoe het vandaag met je gaat. Ik voelde mezelf echt een botterik als ik alleen maar op zijn 'school engels' antwoordde "Fine, thank you". Later merkte ik dat een lachend "Aaaaalrrrright" prima volstaat (en een fooi natuurlijk).
Over Hollanders gesproken, die zijn we er niet tegengekomen. Alleen maar blanke Amerikanen die kwamen gokken in het casino of zwarte Amerikanen die voor de diverse Gospel conferenties waren overgevlogen. Bleef dus verder over: twee Maassluisers en de plaatselijke bevolking. De mannelijke inwoners van Freeport hadden allen iets weg van Morgan Freeman en de dames leken bijna allemaal op een Bill Cosby van 240 kilo.
One million gallons
Op een eigen cultuur heb ik hen niet kunnen betrappen. Dat is ook niet verwonderlijk: we zaten immers in een resort met een casino, golfbaan en een zwembad van 'one million gallons of water with sandbeaches'. Wat we van buiten het resort hebben meegekregen had het veel weg van Jamaica. Het weer schijnt er in ieder geval geweldig te zijn, maar het leek erop dat wij het slechte weer vanuit Florida hadden meegenomen!
Het casino hebben we uit financiële zelfverdedigingsoverwegingen maar niet bezocht. De golfbaan des te meer. We kregen privé-les van Chris, een zogenaamde 'pro'. Het kwam erop neer dat hij ervoor zorgde dat de golfwinkel 's-ochtends open ging en dat hij de rest van de dag mocht doorbrengen op de 18 holes. Na twintig jaar spelen had dat ook wel zijn vruchten afgeworpen want Chris kon het niet alleen leuk vertellen, maar ook erg goed demonstreren.
Tot slot de titel van dit stukje? Nee, 'Bahama Mama's' slaat niet op de diverse Bill Cosby's van het eiland, maar over de lokale cocktail. Tóch een stukje eigen cultuur dus, vermengd met rum en kokos!
Jim
<< Home